ನೆನಪಿನ ಕಂತೆಯಲ್ಲೊಂದು

ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯರು ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೆ ಕರೆದಾಗ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣವೊಡ್ಡಿ ತಪ್ಪಿಸಿದ್ದೆ , ಎಷ್ಟೋ ಮದ್ಯಾನದ ಊಟದ ಬದಲು ಬನ್ನು, ಟೀ repace ಮಾಡಿದ್ದಿವೆ , ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಂಡು ತಂದ ಒಂದು lifebuoy ಸೋಪನ್ನು ತುಂಡು ತುಂಡು ಮಾಡಿ ಮೂರೂವರೆ ತಿಂಗಳು ಬಳಸಿದ್ದಿದೆ .. ಈಗಲೂ ನೆನೆಪಿದೆ , ನನ್ನಲಿದ್ದದ್ದು ನಾಲ್ಕು ಪ್ಯಾಂಟು ಮತ್ತು ಮೂರೂ ಶರ್ಟು , ಎರಡು ಪ್ಯಾಂಟಿಗೆ ಜಿಪ್ ಸರಿ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ..

ಇನ್ನು ಪ್ರತಿ ಶನಿವಾರ ಮತ್ತು ಭಾನುವಾರ ಯಾದವಗಿರಿ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಹಾಜರ್ ಖಂಡಿತ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ , ಭಾನುವಾರ ರುಚಿಯಾದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ರು with fruit salad . ಅಲ್ಲೊಬ್ಬರು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಜೊತೆ ದೇವ್ರು ಇಲ್ಲ ಅಂತ ವಾದ ಮಾಡಿ ದೊಡ್ಡ್ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಹತ್ರ ಬೈಸಿಕೊಂಡದ್ದು ಮರಿಯೋಕೆ ಸಾದ್ಯ ಇಲ್ಲ , ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿದ್ದ ಸೈಕಲ್ ನಂದೇ ಆಗಿತ್ತು ....ಯಾವ ಕಂಪನಿ ಸೈಕಲ್ ಅಂತ ಕೇಳ್ ಬೇಡಿ ... ಹ್ಯಾಂಡ್ ಲ್ಲು , ಪೆಡಲ್ ಎಲ್ಲಾ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಂಪನಿದು ... ಒಂದ್ ತರ crossbreed .. ನಾನ್ ಅದಕ್ಕೆ ಕರಿ ಪೇಯಿಂಟ್ ಹೊಡ್ತು ಕರಿಯ ಅಂತ ಹೆಸರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ... ದಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗಬೇಕಾದರಂತು ವಿಚಿತ್ರ ಸೌಂಡು ..ಥೇಟ್ ಅಲ್ಲೊಬ್ರು ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಗೊರಕೆ ಸೌಂಡ್ ತರ . ಎಷ್ಟೋ ಸಲ Mysore to Nanjangud ಅದೇ ಸೈಕಲ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದೀನಿ ... ಹುಚ್ಹಂತರ ಆ ಸೈಕಲ್ ಜೊತೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ಮಾತಾಡಿದ್ದೀನಿ .

ನಿಜಕ್ಕೂ ಅದು ನನ್ನ ತಾಳ್ಮೆಯ ದಿನಗಳು , ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ಐದು ರುಪಾಯೀ ಇದ್ರೆ ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಇಟ್ಟಿ ಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದೆ .. ಆದ್ರೆ ಇವತ್ತು ಒಂದ್ ಮೊಬೈಲು ಸಾಕಾಗಲ್ಲ ಅಂತ ಇನೊಂದು , ಅಂಗಡಿ ಮುಂದೆ ಕಾಣುವ ಕಂಡ ಕಂಡ ಶರ್ಟು ಪ್ಯಾಂಟು ತಗೊಂಡು ಬೀರುನಲ್ಲಿ stock ಆಗಿ ಒಗಿಯೋಕೆ ಆಗದೇನೆ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿದೆ , ನಿಜಕ್ಕೂ ಮತ್ತೆ ಆ ತಾಳ್ಮೆಯ ದಿನಗಳಿಗೆ ಮರಳ ಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ..!!!

ಗಾಂಧಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಸತ್ಯ " ಅಗತ್ಯಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದು ಒಂದು ತರಹದ ಕಳ್ಳತನ" ....ಪ್ರಯತ್ನವೊಂತು ನಡೀತಿದೆ ......